Bescherming en stagnatie
Toen ik nog op school zat, wilde ik therapeut worden. Ik had last van pijn en weinig enthousiasme voor wat ik deed. Mijn vader kwam erachter waarom en confronteerde me ermee.
“Zoon, je zit in het verkeerde beroep,” zei hij. Zijn teleurstelling was ongemakkelijk voor wat hij wilde maken –arts.
We spraken intensief over wat ik moest doen. Ik vertelde mijn ouders dat ik geloofde dat ik een dokter kon worden. Ik zei hen dat ik dokter in de medicijnen zou worden. Ze grimassen en zeiden: “Zoon, iets in de geneeskunde is belangrijker dan zaken doen.” Ze waren totaal vertraagd in het horen van de resultaten van een vragenlijst waar ze tegenop wilden kijken.
Ik ging naar buiten en haalde een nieuw testament. Ik realiseerde me dat wat ik wilde doen meer was dan geneeskunde, ik schakelde over naar een nieuwe loopbaan, bood aan lange uren te werken, en legde de test af om te vragen of ik een speciaal project mocht volgen.
Schema van de geest en ontwikkeling
De resultaten van de test kwamen nu terug met een geschokte blik die mijn familie in verwarring bracht.
Een senior professor zei: “Je had het juiste idee.” Mijn moeder zijn gezicht snikte: “Je had het juiste idee om dokter te worden, maar vier jaar zijn niet genoeg om er een te worden.”
Ik had precies besloten wat ik wilde doen. En dat ik genoeg onderzoek had gedaan. Ik was trots op de manier waarop ik mijn passie naar buiten had gebracht. Ik kon aan wat er van me verwacht werd.
En vanaf dat moment, na enkele hindernissen, begon ik mijn ideeën in daden om te zetten en herontdekte ik wat ik echt wilde.
Miljoenen kunnen aanvoeren dat als ze een passie hebben, ze hun ziel moeten beproeven. Maar men kan aanvoeren dat ik deze hartstocht heb gevonden zonder reden om te proberen en in echo te wachten.
Dokters van het hart
Toen ik 22 jaar oud was, ging ik naar twee conferenties in Genua met een organisatie van Dokters van het Hart. Het jaar was 1982 Europa. Het was een veel jongere organisatie dan de VS, en ik was benieuwd hoe hun benadering van leidinggeven beter was.
Het centrum in Genua nodigde mij uit om een beeld van een dokter van het hart te maken voor hun hartcentrum. Er werd mij gezegd dat ik alle onkosten hiervoor moest betalen, en dat ik zou rondgaan om een mal te kopen en “het nog een laatste keer te proberen. Als ik er een maak, zal er morgen een mis zijn.”
Ik gaf het een duim en wijsvinger, en tot mijn verbazing maakte ik inderdaad de eerste mal. De volgende dag vloog mijn moeder naar het centrum en werd de mal op zijn plaats gezet.
Als directeur van het centrum stuurde ik een briefje naar de hartbeeldhouwer en zei tegen haar: “Het is klaar!”
Een andere Paul Trevino presenteerde zijn werk in 2009, het gefronste hartbeeldhouwwerk in 2010. Geen van mijn vrienden in de gemeenschap heeft een beeldhouwershart gemaakt, en sommigen hebben zelfs geweigerd mij te interviewen als een “feel-good” handeltje.
Waarom, nu ik een hart beeldhouwer ben? En ik heb mijn bedrijf ook uitgebreid naar hart beeldhouwen.
Risico en positief denken
Er is het kleine verhaal van de gridlock. Een heer wachtte op tol terwijl hij een enorme gemotoriseerde kar voortbewoog, barrelde over de snelweg. Hij passeerde een groep geparkeerde auto’s op de vluchtstroken van de snelweg. Hij kwam tussenbeide bij een vrouwelijke automobiliste die hem bedreigde. De 139 auto’s gingen van de snelweg af, en vertraagden de snelweg, maar lieten niets van zich horen.
Na 20 minuten kwam er een politieauto en ging de snelweg open om verder te rijden.
Dit is wat er gebeurd is. Hij dacht dat hij een middenweg moest nemen in plaats van een verkeerde weg, maar dat deed hij niet.
Zijn zus kon niet accepteren dat hij niets deed toen ze jong was.
Gebrek aan creativiteit
Over een poosje meer over het negatieve. Toen ik me op een dag afvroeg wat het volledige plaatje is, dacht ik eerst dat ik iets groots moest doen. Toen realiseerde ik me dat het dat was wat ze me mijn hele leven al hadden gezegd om te doen.
Door te leren veel zelfvertrouwen te hebben, werd mijn blindheid een voordeel. De twijfel zou verdwijnen. De voertuigen zouden mij als doelwit gebruiken! Alleen een dwaas zou door een open snelweg razen. Alleen een dwaas zou dat doen.
En de illusies etc….
Ik vroeg me af of ik zonder werk kon leven. Nu woon ik op mezelf, en ik zeg je, ik neem geen genoegen met kleine dingen. Normaal, kies ik een zeer zorgvuldig om de details juist te krijgen. En voor de eerlijkheid, ik was niet te laat om te vertellen over wat ik wist dat zou gebeuren, en al gebeurd was.
Lees meer…